Мон Сен Мишел е средновековен замок изграден околу манастирот Свети Михаил во Нормандија во близина на Авранш, Франција.
Мон-Сен Мишел се состои од две нивоа: првото е гранитна карпа висока 80 метри и повеќе од 20 милиони години чиј обем на земјата е 950 метри, а второто ниво се состои од мало село (кое првпат се споменува во 798 година), моќна опатија со тврдина, кули и потпорни сводови и придружната црква (која била изградена од 11 до 13 век).
Во огромниот залив на реката Куенон, каде што се наоѓа Мон-Сен Мишел, може да се забележат најголемите разлики во нивото на водата при морските промени во Европа: разликата во нивото на водата помеѓу ниската и високата плима понекогаш е и до 15 метри. Силната струја не ги влече со себе насобраните маси од песок и кал бидејќи морското дно пред брегот е многу плитко. При слаба плима, морето внимателно се повлекува на речиси 15 километри и само поради оваа голема оддалеченост може да се измерат разликите помеѓу плимата и плимата. Кога плимата и осеката се случува за време на високи поплави, кои се случуваат околу 50 дена во годината, Мон-Сен-Мишел се претвора во остров целосно опкружен со море.
Во 1979 година, Мон-Сен-Мишел беше додаден на листата на светско наследство во Европа поради неговото културно, историско, архитектонско значење, како и неговата природна убавина. Виктор Иго еднаш рекол: „Мон Сен Мишел за Франција е исто како што се пирамидите за Египет“.
Дури и Келтите ги забележале предностите и особеностите на овој остров, кој има единствена карактеристика да стане полуостров за време на плимата и осеката. Поради отсеченото, го користеле како рид на мртвите. На тој рид во 8 век била изградена каролиншка христијанска црква, чии темели и денес можат да се забележат. Некои делови од црквата и манастирот и биле додадени во подоцнежните времиња и стилови (романески и готски); манастирот бил изграден помеѓу 1225 и 1228 година. Погледот на целиот комплекс покажува дека црквата на врвот на ридот го следи основниот преглед на ридот и дека готската кула и хор се прилагодуваат на романескниот дел.
За време на Стогодишната војна, Англичаните во неколку наврати се обиделе да го освојат Мон Сен Мишел, но не успеале, делумно поради непристапната локација на градот, делумно поради неговите масивни ѕидини. И денес, како спомен на опсадата од 1423-24 година, пред ѕидовите се наоѓаат два англиски катапулта „Les Michelettes“, кои биле напуштени од Англичаните.
Во 1880 година, островот бил поврзан со копното со насип за посетителите и жителите да можат безбедно да минуваат во секое време. Сепак, насипот го запре природното преклопување на морето на ридот, па подводниот дел брзо се претвори во копно.
Монт Св. Мишел е пример за вековна адаптација на архитектурата на природни карпести формации. На катните планови гледаме како се одвивала изградбата со надградба на самата карпа, собирање на просторот околу неа. Карпата претставувало јадро кое постепено се намалувало, додека конечно не се изгубило на третото ниво, каде што се црквата и манастирот. На црковната кула, на висина од 157 метри, позлатениот архангел Михаил триумфално го испружува мечот кон небото.
Во манастирот, двојниот заглавен ред на аркади толку силно се забрзува што се постигнува ефектот на движењето на столбовите и мноштвото погледи. За ова придонесуваат и тенки гранитни столбови со мазна површина со пластични светлини.
