Од прва рака дознаваме за спектакуларните детали од животот во градот Рио де Жанеиро, кои ни ги пренесе професорот по географија Зоран Стиперски, од едно од неговите бројни патувања, кога го посетил овој фасцинантно убав и чудесен град. Рио де Жанеиро е различен од сите градови во светот по својот начин на живот, клима, стил, но е и исклучително опасен град.
Рио де Жанеиро е еден од најголемите градови, а според некои, еден од најубавите во светот, а разновидноста на народите најдобро се одразува во овој град. Неговата убавина, светски познатите и препознатливи културни симболи и звуците на самбата ќе останат засекогаш запишани во вашата меморија ако сте го посетиле овој чудесен град.
Рио де Жанеиро, или во превод Јануарска река, е откриен на првиот ден од 1502 година. Португалците кои ја виделе оваа бразилска убавица ѝ го дале името по грешка – мислејќи дека дошле на област покрај реката, а не покрај длабок залив.
Неговата панорама многумина ја сметаат за најубава во светот поради динамиката на длабоките заливи, темно сивите карпи што штрчат од морето и градот меѓу нив. Планината Шеќерна глава на 396 метри и Корковадо со Исус Христос на 710 метри надморска височина се две височини со прекрасни видиковци. Гледам во високата камена статуа на Исус Христос и ми се чини како да се обидува да го прегрне целиот град со рацете.
Забележувам дека Рио де Жанеиро нема историски центар, како на пример Салвадор. Сепак, тоа е нов, модерен град со правилна мрежа на улици. Во најстариот дел од градот, ја посетувам поранешната палата на португалскиот крал, поранешната катедрала и зградата на националниот парламент.
Со интерес ја посетувам и Ботаничката градина, каде што ме привлекуваат бројните тропски растенија, особено дрвото Пау Бразил, чија пукнатина открива светло црвена внатрешност. Ова дрво се користи во дрвната индустрија со векови, особено за изработка на машнички, а сега е на листата на загрозени растенија.
Мојот хотел е на само два блока од светски познатата плажа Копакабана, која се протега на 4,5 километри. Не можам да одлучам дали ја претпочитам преку ден, кога бројни пливачи се препуштаат на брановите, или навечер, кога шетам и се восхитувам на одразот на небесните тела на површината на морето. Низа скапи хотели и светски позната продавница ми кажуваат дека ѕвездата на Копакабана не бледнее.
Фавела Рокиња
Фавелите се сиромашни и слабо организирани делови од големите бразилски градови. Бразилската полиција и војска не влегуваат во фавелите, поради страв од вооружена конфронтација со локалното население. Тоа е затворен тип на заедница од која има стотици во Рио де Жанеиро.
Мојот избор е фавелата Рокиња, која има околу 170.000 жители, а која ја посетив во организација на туристичката агенција Фавела Турс, во сопственост на „момците од фавелата“. Оваа агенција е и единствената можност за странец да влезе во фавелата. Цената на тричасовна посета што вклучува возење со џип и прошетка низ фавелата е исклучително висока. Дел од тие пари одат во буџетот на фавелата за потребите на локалното училиште и слични институции.
Фавелата Рокиња се наоѓа на стрмна падина во близина на центарот на Рио де Жанеиро. Се искачуваме по кривулест пат со густ сообраќај. Автобусите ја поврзуваат фавелата со различни делови од „легалниот“ Рио, но мотоциклите се сè уште најпопуларното превозно средство тука.
Застануваме пред градското собрание на фавелата. Водичот објаснува дека жителите на фавелата избираат градоначалник на повеќепартиски избори кој управува со фавелата и преговара со владата на Рио де Жанеиро. Звучи многу демократски сè додека не се огледам наоколу. На подот има еден куп чаури. Двајца млади мажи вооружени со пушки поминуваат покрај нас, а група луѓе седат на клупа со оружјето во рацете. Претходната ноќ имаше престрелка со напаѓачи од друга фавела. На младите мажи не им се допаѓа мојот фотоапарат, па го тргам и брзо продолжувам понатаму.
Фавелата има основни училишта, банки, три „Мекдоналдс“, цркви, всушност има сè како и секој друг град или поголем урбан округ. Водичот забележува дека електричната енергија е единствената ставка во буџетот што фавелата ја плаќа на градот, додека за сè друго самата се грижи. До црквата е место за обезбедување медицинска помош. Тоа е еден вид систем на медицински сестри кои се грижат за потребните лекови и третман на населението.
Папата Јован Павле II се залагаше за похумана помош на фавелите за да можат постепено да напредуваат и да се интегрираат во градот. Ова беше спротивен став на бразилската влада, која веруваше дека проблемот со фавелата треба да се реши со нејзино исчезнување. Сепак, во последно време, бразилската влада сè повеќе ги прифаќа предлозите на Папата. Затоа не е изненадувачки што папата Јован Павле II е најпопуларниот „политичар“ меѓу населението на фавелата.
По 27 дена, се ближи крајот на студиското патување. Се качувам во автобус и заминувам за аеродромот во Рио де Жанеиро. Иако со нетрпение очекувам да се вратам во Хрватска, чувствувам дека наскоро треба да се вратам во Бразил, а особено во Рио де Жанеиро.
wish.hr
